De Mnemosyne Atlas, gecreëerd door kunsthistoricus Aby Warburg vanaf 1920, is een immens corpus van beelden, waarin schilderijen, foto's van sculpturen of gebeurtenissen en kaarten van de hemel of de wereld samengebracht zijn. Naast elkaar geplaatst lijken de beelden in het verlengde van elkaar te bestaan, leggen ze verwantschappen en echo’s doorheen de tijd bloot en suggereren ze nieuwe manieren om vormen, figuren en symbolen te lezen. In 2024 laat Zoé Lakhnati zich inspireren door zijn methode om de verbeelding, beweging en foto’s te onderzoeken van lichamen die hun laatste adem aan het uitblazen zijn. Of ze nu dramatisch, weerzinwekkend of theatraal zijn en een periode omspannen die gaat van de klassieke schilderkunst tot de popcultuur, de beelden plaatsen zich in ons geheugen naast elkaar en bevolken de geschiedenis als een groot spookhuis. Welke vergezellen ons, bewust of onbewust? Door stil te blijven staan bij het onomkeerbare teken dat het einde aankondigt, onthult This is la mort zich als een enorme ‘bug’ om samen te beleven.
Chorégraphie et interprétation : Zoé Lakhnati / Musique : Macarena Bielski Lopez / Dramaturgie : Antoine Dupuy Larbre / Création costumes : Constance Tabourga / Création lumière : Alice Panziera / Regard extérieur : Philomène Jander / Avec les voix de : Céleste Brunnquell et Suzanne de Baecque
Production déléguée : Association Mandragore / Coproduction : Charleroi danse, Les halles de Schaerbeek, La Halle Tropisme (programme IMMERSION / Compagnie Mathilde Monnier), Ménagerie de Verre, AtelierSi (Nouveau Grand Tour en Italie avec l’Institut Français) / Soutien : DRAC Occitanie, Kunstencentrum BUDA, La Briqueterie CDCN Val de Marne (résidence en simple prêt), Ménagerie de Verre (dispositif StudioLab), SLA Sète-Lisbonne Festival, De l’Impertinence – laboratoire artistique et culturel / Remerciements : P.A.R.T.S. – Generation XIII, Joaquim Fossi, Dora Pentchev, Émilie Dezeuze, David Le Borgne