De een rolt een sigaret, de ander spuugt de schillen van zonnebloempitten op de grond, ze zitten zoals op straat, onder vriendinnen. Plotseling barst er iets los, een lied rijst op en de danseres springt op uit haar stoel. Het duo begint een ritmische dialoog, vol verve en humor, waarbij ze elkaar vragen en antwoorden sturen in de vorm van bewegingen en liedjes. Deze ontmoeting wordt gevoed door een soort rauwe medeplichtigheid, waarbij energie wordt samengeperst en dan weer vrijkomt, en wilde explosies plaats maken voor stiltes. De kronkelingen in zang en dans schuren tegen elkaar aan, experimenteren samen en openen nieuwe domeinen van vrijheid naarmate het stuk vordert. De taranto is een palo flamenco, een droog, gestript lied zonder gitaar dat voortkomt uit een behoefte aan directe expressie. Met niets anders dan het geluid van de stemmen en het klappen van handen en voeten, nodigen ze ons beiden uit in dit gesprek dat door het lichaam zindert, in een beweging van brutale kracht, als een guts die ervoor zorgt dat je wilt blijven dansen.
Création 2022 / Mise en scène, création et interprétation : María del Mar Suárez, La Chachi / Chant : Lola Dolores / Lumières : Azael Ferrer / Costumes : Eva Hurtado / Regard extérieur : Jana Pacheco / Graphisme : Carmen Moreno / Communication et distribution internationale : Luisa Hedo
Ce projet est co-organisé avec l'AECID – Ministère des Affaires étrangères, de l'Union européenne et de la Coopération de l'Espagne et EUROPALIA