Gefascineerd door de potentiële rijkdom aan choreografische expressie die het vocabularium van de klassieke dans biedt, ontleedde Jean Luc Ducourt de kwaliteiten van deze techniek in Works by 3/1, een kwartet gecreëerd in 2008, waarin hij deze techniek ook in confrontatie bracht met de codes die gelden in de hedendaagse dans. In 2009 zette hij deze aanpak verder in VéNus ReMix, waarin danser Maxime Bruys de archetypische vrouwenfiguren van het klassieke ballet vertolkte. Terwijl Venus (Aphrodite) uiteraard doet denken aan de Grieks-Romeinse mythologie, het vrouwelijke ideaal dat naar verluidt zijn schoonheid behield door de beoefening van de dans, verwijst het hier ook naar de dromerige landschappen van de titel Vénus, een poëtische melodie van zanger Alain Bashung die als een rode draad door het werk loopt.
Na een afwezigheid van enkele jaren keert de Franse choreograaf uit Brussel terug naar het podium en vertrouwt hij deze herwerkte solo toe aan een nieuwe performer, Manon Kolanowski, net afgestudeerd aan het Nationale Ballet van de Poolse Opera (Warschau).
“Remix", ritueel, bezeten door de beeldende naaktheid van passen die in elkaar verstrengelen en glinsteren, dat de ruimte inneemt van dat lichaam als een gedanste offerande, van diens seriële muzikaliteit, "Vénus".
Création 2024 / Objet chorégraphique de Jean Luc Ducourt avec la danseuse classique Manon Kolanowski / Musique : Vénus d'Alain Bashung / Texte : Vénus d’Armand Méliès et Gérard Manset / Production : Charleroi danse / Soutien : Kunstencentrum BUDA / Remerciements : Pierre Droulers, Véronique Descombe, Mosa School, Studio Yantra